Einde van mijn 1e jaar!

5 Mei, in Nederland is het Bevrijdingsdag waarbij sommige mensen vrij zijn en naar festivals gaan. Voor mij was het de Bevrijdingsdag van mijn eerste jaar op Benedictine college. Op deze dag heb Ik mijn laatste tentamens gemaakt van mijn tweede semester.

Mijn vorige blog eindigde met allemaal feestelijke dagen die nog zouden komen voor het einde van het schooljaar. Well, die zijn goed gelukt. Met Pasen ben ik weer met Manz mee geweest naar Nebraska waar ik ook met Thanksgiving was geweest. Helaas was de zus van haar oma overleden, thuis was daar de sfeer er niet minder om, maar wel waren er een aantal familie bijeenkomsten waarbij het een droevige sfeer was. Ik ben er naar eentje meegegaan. Zij zijn allemaal moslim, en na de begrafenis is het een traditie om bij elkaar te komen, speciaal eten te eten wat alleen maar gegeten wordt als iemand overlijdt, en te bidden. Er was een mannen en een vrouwen huis. Haar familie is niet heel streng gelovig dat ze altijd een hoofddoek dragen, maar voor deze gelegenheid gebeurt dat wel. Ik mocht er ook een dragen. Er waren niet normaal veel mensen, maar iedereen was heel openhartig naar mij en vonden het leuk dat ik mee was. Ondanks het overlijden van een familielid was het een geslaagde Pasen in Nebraska!

Dit jaar was voor het eerst dat ik niet met familie was op mijn verjaardag. Gelukkig kon ik hier wel mijn verjaardag vieren met vrienden die langzamerhand familie worden. Op donderdag was ik jarig, en had de assistent coach bedacht laten we voor het eerst buiten op het footballfield om 6 uur ’s ochtend conditie training gaan doen. Harstikke leuk….., achteraf viel het gelukkig mee. ’s Avonds ging ik eten bij mijn gastgezin samen met Manz en Mila( Braziliaanse). Jane (2e mama) had weer eens super lekker gekookt met spareribs die ongeveer 3 uur lang op de grill moesten bereid met onder andere bier en appelsap. *ge-wel-dig*. Ik ben heel dankbaar dat ik bij hun in de familie opgenomen ben. Ook mijn familie thuis erg bedankt voor de kaartjes :) Het was zeker een leuke eerste keer mijn verjaardag vieren in Amerika. Als het goed is gaan er nog 3 volgen, waarbij ik al uit kaar naar mijn 21e.

Het weekend na mijn verjaardag hadden we community service. Dit semester hadden we maar een project. De community service was dit keer bij het vliegveldje in Atchison. Het is een heel mini vliegveldje voor minivliegtuigen waar maximaal 4 personen in kunnen. Ook wij mochten allemaal een ritje maken. We vlogen een stukje over Atchision waarbij extra gaaf was om onze campus van boven af te bewonderen. Twee dagen later op dinsdag hadden we een teambonding activiteit, waarbij we het bos in gingen voor een hike. Coaches hadden iets verkeert ingeschat met eten, waardoor er weer eens veel te veel pizza was. Maar beter te veel dan te weinig :)

Op woensdag was er ‘the honors banquet’, iedereen die hoger dan een 3.5 GPA vorig semester haalde was hiervoor uitgenodigd. De kantine was netjes aangekleed, iedereen kwam netjes in cocktailjurkjes of in pak en er waren allerlei kleine hapjes voorbereid. Iedereen kreeg aan het einde een certificaat en er waren allemaal extra uitreikingen per department. Die donderdag daarna was de Athlete banquet, met weer diezelfde hapjes en sporters die netjes gekleed waren in plaats van in trainingspak of in leggings. De eerstejaars, waaronder ik dus, kregen een certificaat wanneer je meer dan 65% gespeelt had in varsity (het 1e team). De 2e jaars kregen een jacket, de 3e een horloge en de 4e een soort vierkant beeld met de naam en benedictine college erin gegrafeerd. Hiervoor geld ook dat je meer dan 65% gespeeld moet hebben, behalve de seniors. Die dag was het ook Koningsdag. Ik was toch wel een beetje jaloers op al de Snapchats die voorbij kwamen. Maar ik deed toch ook een beetje mee en had mijn oranje shirtje aan met vlaggetjes op mijn wangen. Iedereen die ernaar vroeg vond het wel lache en vaak de eerste reactie was: “OMG, You have a King?” YES and a Queen J.

Daarna kwam een crazy weekend Springfest!! Op vrijdagochtend hadden wij onze laatste training in de ochtend, maar de die hard partygangers starten voor springfest om 6 uur ‘s ochtends met powerhour. Hierbij beginnen mensen dus voor school met drinken en feesten. Een traditie die al jaren volhoudt. Op zaterdag ochtend hadden wij onze scrimmage (oefenwedstrijd) tegen de Alumni (oudleerlingen). De seniors van afgelopen jaar vielen ook onder de Alumni waardoor het toch wel een beetje gek voelde dat ze nu aan de andere kant van het net stonden. Na de wedstrijd begon springfest dan ook echt voor ons. De seniors hadden T-shirts ontworpen en ervoor gezorgd dat we met het volleyballteam ergens in een huis konden. Ik zal jullie de details besparen, maar het was een en al feest vanaf 2 uur ‘s middags met ons team tot aan laat in de nacht met verschillende huisfeesten.

Het feestweekend was voor mij nog niet voorbij, want zondag ging ik samen met de andere eerstejaars van mijn volleybal team naar de Royals. Dit was de allereerste honkbal wedstrijd die ik heb gezien. De Royals spelen in Kansas City en hebben in 2015 the World Series gewonnen. Het is dus niet zomaar een club waarbij ik ging kijken. Natuurlijk werd het volkslied weer gezongen, waarna Holly en Kate mij alles konden uitleggen en vertellen wie wie was als diehard Royals fans.

Helaas was het daarna voorbij met de pret en begon het leren voor de final exams. Mijn finals waren al klaar voor het weekend, waardoor ik daarna een aantal dagen had/heb om te chillen. Tijdens de finals kondigde de assistent coach aan dat ze weggaat en assistent coach word bij een division 2 school. Dit nieuws is nogal *piep*. Iedereen vond haar geweldig. Ik heb veel van haar geleerd, vooral in het springseason. In de fall was het voor mij heel erg wennen, maar in de spring maakte ik grote stappen, vooral door haar. Het team is helaas een beetje aan het afbrokkelen met mensen die weggegaan zijn door blessures, of het niet kunnen combineren met school. Er zijn al wel nieuwe sollicitanten voor assistent coach, maar wij kunnen nu alleen maar afwachten voor volgend seizoen.

Het einde is nu nabij. Mijn eerste jaar op Benedictine College was super, ik heb veel geleerd, veel nieuwe mensen en culturen ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt. I am blessed, to be a raven! Tot over een paar dagen, 10 mei vlieg ik weer naar huis, waarna ik 8 augustus mij weer moet melden op de campus voor de eerste training als sophomore (2e jaars)